Zes Weken en Zeven Plannen in Scheveningen

In september en oktober 2011 woonden Esther en Ivar zes weken in de Portable Artist In Residency (PAIR) van de PeerGrouP en deden zij onderzoek voor hun project Pelagic. Speciaal voor deze gelegenheid werd de residency verhuisd naar Scheveningen. Een verslag van een ervaring.

Scheveningen-img_40011

“Waar zou je naar op zoek gaan, als je bij een onbekende stam aankwam waar een taal gesproken werd die je volstrekt niet kende en je zou alleen maar willen weten welke woorden daar overeenkwamen met ‘goed’, ‘uitstekend’ enz.? Je zou op zoek gaan naar glimlachjes, gebaren, voedsel, speelgoed.”
Wittgenstein, Colleges, pag. 53, Boom, 1979, vertaald door Henriëtte Plantenga.

Een verblijf in een residency als kunstenaar lijkt per definitie erg veel op situatie in de hierboven geparafraseerde uitspraak van Ludwig Wittgenstein in zijn college over Esthetica uit 1929. En zoals Wittgenstein bekend staat om zijn pogingen situaties onvermoeibaar van alle kanten te blijven belichten zonder een standpunt in te nemen en zonder zijn visie werkelijk kenbaar te maken, zo verbleven, keken, luisterden en voelden wij in de Draagbare dubbele Kunstenaarscontainer PAIR van de PeerGroup.

Meer dan een jaar voordat wij in Scheveningen belandden verbleven wij in een in Razanj, een klein kustplaatsje in Kroatië, in de kunstenaarswerkplaats Subart van Ivo Dekovic, in het dagelijks leven professor aan de Polytechnic Universität in Aken, Duitsland, ter hoogte van Maastricht. Een vrij losse onderzoeksvraag lag ten grondslag aan ons verblijf daar. Een samenwerking met de curatoren Anette Schäfer en Miles Chalcraft, met als leidmotief “Tracing Mobility”, die uiteindelijk resulteerde in de gelijknamige tentoonstelling in November 2011 in Berlijn.

Een van onze doelen was het gps-tracken van een visser. Onze fascinatie voor landschap had ons tot dan op of boven land gehouden, maar gaandeweg realiseerden wij ons dat de zee een unieke kwaliteit heeft die land niet of nagenoeg niet heeft: bewegen over zee laat geen sporen na.

We hadden ook kunnen kiezen voor een bijvoorbeeld een veerboot, een motorjacht of containerschepen, maar deze hebben geen ander doel dan van landpunt A naar landpunt B te reizen, waarbij de zee een corridor is, en de vaartuigen gebruik maken van een denkbeeldige wegennet. Vissers daarentegen gebruiken de zee als vrije ruimte, althans dat was ons uitgangsidee.

Ons eerste spoor bevestigde dit vermoeden.

Hier werd ons project Pelagic geboren. Een project over de weidsheid van de oceanen, een zeelandschap van de 21e eeuw. Een hedendaags Panorama Mesdag.

Download hier het volledige verslag