Door Esther: “Iedere euro die wordt uitgegeven aan een huurfiets, is een euro die niet wordt uitgegeven aan het GVB: gemiste kans. Dat is eerste de gedachte die bij mij opkwam toen ik begon te denken over manieren om het toerisme in Amsterdam ten goede te laten komen aan een leefbare stad.” (Parool, 15 jan 2017)
Door Esther: “”Die Rotterdamse torens, ik kon goed zien hoe deze zich in het horizontale aan elkaar spiegelden. Niet zozeer een uitzicht hier, meer een aankijken of overspringen.“ (Stadsleven, juni 8, 2016)
Door Esther: “Vanaf het station liep ik met twee vrienden die zo moedig waren mij te vergezellen op de route af. We waren iets te laat, de groep was een minuut of veertig eerder vanaf Botanique vertrokken, maar het moest niet moeilijk zijn hen in te halen.” (Stadsleven 6 maart 2016)
Door Esther: ” Aanranding kent slachtoffers en daders, maar vooral een sterk isolement, een sociaal vacuüm. Waar zijn de voorbijgangers, bijstanders, toehoorders en -kijkers? Hoeveel mensen zijn er nodig om het isolement waarin seksuele agressie plaats kan vinden in stand te houden?”
Door Esther: “Ik moest en zou bang zijn en ik ben altijd bang geweest. Is deze angst niet ook een vorm van geweld? En wie is dan de pleger?”
Door Esther: “Met de aanschaf van de hardloopbroek veranderde het park. Van gewone paden, waar ik overheen draafde alsof ik ergens een tram of postlichting moest halen, werd het een kalm en uitgestrekt trainingsparcours.”
Door Esther: “En zo zat ik de inleiding van David Harvey’s ”Spaces of Hope” te lezen, -op zonnig bankje- en nam tot mij de mogelijkheid van een dialectiek tussen the body en globalisation.”
Door Esther: “Er zijn niet zo heel veel natuurwaarden nodig om een overweldigende ruimte te laten ontstaan.”
Door Esther: “Denk eens na over versieren zoals je ook na zou denken over een open sollicitatie, een cold call of een advertentiecampagne. Iedereen zal het erover eens zijn dat hoe breder je doelgroep is, hoe moeilijkere het is om deze te bereiken.”
Door Esther: “Mooi aan Amsterdam is dat dat landelijke zo nabij en zo voelbaar is. Bijvoorbeeld die geur eind februari. Dan wordt mest uitgereden in het buitengebied. Ik vind het ieder jaar weer fascinerend dat dit in de stad zo duidelijk te ruiken is – en dat het zo veel met mij doet. Het uitrijden van mest kun je moeilijk ‘natuur’ noemen, maar het geeft mij een lyrische ervaring van Het Buiten – het landelijke.”
En als de belofte van de vogelgids wordt ingelost dan ziet het beest er totaal anders uit dan op de afbeelding. Tegenlicht en rui, jeugdkleed en schutkleur zetten mij voortdurend op het verkeerde been.
Esther heeft deze tekst in februari 2002 aan twintig vrienden verstuurd, kort nadat ze het initiële idee voor AmsterdamREALTIME had. De tekst beschrijft haar eerste gedachten over het belang van (digitale) cartografie.
Door Esther: De microscopie geeft inzicht in een onvoorstelbare wereld van cellen. Maar die worden niet door elk oog op de juiste wijze gezien het kijken vereist training. (De Groene Amsterdammer zaterdag 26 januari 2002)
Door Esther: Educatieve programma’s moeten kinderen met kunst vertrouwd maken. Elk museum gebruikt daarbij zijn eigen technieken. Maar overal valt wel iets te giechelen. (De Groene Amsterdammer zaterdag 11 augustus 2001)
Door Esther: “Het is misschien niet nodig de dader te vergeven, maar het is op z’n minst nodig de existentie van de dader te accepteren.” (De Groene Amsterdammer woensdag 3 mei 2000)