Het was een experiment. Het werk van Pé Okx en dat van ons samenbrengen. We waren aan hem en zijn vrouw Paula voorgesteld door een gezamenlijke vriend die dacht dat we wel iets uit te wisselen zouden hebben. Zo gaat dat. Dus gingen we op een gure, vroeg-donker dag bij Pé en Paula op bezoek. We werden toen uitgenodigd om mee te doen aan een experimentele expositie, door Pé samen te stellen in De Kunstboerderij te Bergen in de nog ver lijkende zomer. Een zomer op de boerderij, met wisselende bijdragen van kunstenaars: een dynamische expositie, met als extra attractie de zee, de duinen, wind, zon, en de weidsheid van weilanden.
Pé liet zijn werk zien, waaronder een film die bestond uit stills. Stills die hij iedere zoveel stappen had genomen terwijl hij van zonsopgang tot zonsondergang langs de Westfriese Omringdijk liep, in een maandelijks ritme net zolang tot hij helemaal rond was. Zowel de dijk als het jaar trouwens. Een werk dat wij direct als een feestelijk en landschappelijk commentaar op Streetview interpreteerden, maar dat dat niet was. Of niet bewust. En wij lieten onze Mailman’s Bag zien. Het idee om deze werken als boerderij-combinatie te projecteren was daar. Direct. Simpel.
Het is inmiddels zomer. Na een dag schuiven met schermen en enig klim-werk is het zover dat het juist hangt. Onze sound-track uit de VS, absorbeert de cadans van de dijk. De huizen van de Philadelphia suburb, compleet met ochtendgroeten, gaan naadloos over in die op de Hollandse dijk. Het werkt. Het werkt opnieuw. Het werkt anders.
Onze eigen road-movie in stills uit de VS spelden we ook op: Driver’s Dog, een serie die hier een wonderlijk beeldrijm aangaat met één van de andere werken van Pé. De vingers van zijn kraaienvleugels reiken naar onze delicate schaduwen op de muur. Mensenvingers en vleugelschaduwen doen aan gebarentaal in de polder.
Zomer aan de Roosloot
08/07- 21/8/2016
